Duur van het auteursrecht

Het auteursrecht op een werk eindigt 70 jaar na de dood van de maker, te rekenen vanaf de eerste januari, volgende op het jaar waarin de maker is overleden.  Dat verklaart waarom zoveel klassieke muziek vrij is van auteursrecht. Het is immers al veel langer dan 70 jaar geleden dat Mozart en Bach zijn overleden.
  • Linktekst
  • Als de maker van een werk dus op 12 november 1985 is overleden, eindigt het auteursrecht op zijn werk op 1 januari 2056.

    Rechtspersoon
    Gaat het om een werk van een rechtspersoon (een besloten vennootschap of een stichting bijvoorbeeld), dan is de termijn van bescherming korter, namelijk 70 jaar vanaf de eerste rechtmatige openbaarmaking van het betreffende werk. Er is wel een uitzondering: als de 'natuurlijke' (echte) persoon die het werk gemaakt heeft bij het werk wordt genoemd, geldt de gewone regel: het auteursrecht eindigt pas 70 jaar na de dood van de 'echte' maker.
     
    Films
    Voor films geldt een aparte regel. Hier hoeft niet gekeken te worden naar de overlijdensdatum van elke persoon die aan de film heeft meegewerkt; de overlijdensdata van de regisseur, de dialoogschrijver, de scenarioschrijver en de componist zijn bepalend. De termijn van 70 jaar begint te lopen vanaf de eerste januari, volgende op het jaar waarin de langstlevende van deze personen is overleden.
     
    Erven
    Auteursrecht wordt dus vaak geërfd. Als de auteur tijdens zijn leven zijn auteursrecht niet heeft overgedragen, dan erven zijn wettelijke of testamentaire erfgenamen zijn auteursrecht. Dit geldt niet voor de persoonlijkheidsrechten, deze vervallen na het overlijden van de auteur, tenzij hierover iets anders bepaald is in een testament of codicil.
     
    'Verweesde' werken
    Ook erfgoedinstellingen, zoals bibliotheken, archieven en musea, zijn in beginsel verplicht toestemming aan de rechthebbenden te vragen als ze auteursrechtelijk beschermd werk uit hun verzameling willen digitaliseren en online ter beschikking stellen. De bescherming tot 70 jaar na het overlijden van de maker kan een obstakel vormen voor erfgoedinstellingen die hun collecties willen digitaliseren. In de praktijk blijkt namelijk dat van veel werken de rechthebbenden ook met een zorgvuldige inspanning niet meer te achterhalen zijn. Dergelijke werken noemt men 'verweesde' werken. De Europese richtlijn verweesde werken ('Orphan Works Directive'), die in 2014 in de Nederlandse wet is geïmplementeerd, maakt het mogelijk om verweesde werken na een zorgvuldige zoektocht toch online beschikbaar te stellen totdat de rechthebbende zich meldt. Zie ook Bibliotheken en archieven
    © Auteursrecht 2020